 | Urodził się we Lwowie, po wojnie przeniósł się wraz z rodzicami do Krakowa. W 1958 r. ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. B. Nowodworskiego, w 1966 r. uzyskał, z wyróżnieniem, dyplom mgr inż. budownictwa wodnego na Wydziale Budownictwa Wodnego PK. Po studiach rozpoczął pracę na Politechnice, staż asystencki odbył w Katedrze Dynamiki Budowli Wydziału Budownictwa Wodnego, ale stopnie asystenta i starszego asystenta otrzymał już w Katedrze Regulacji Rzek i Budowy Kanałów. Po reorganizacji w 1970 r. znalazł się w Zespole Regulacji Rzek Zakładu Budownictwa Wodnego Instytutu Inżynierii Wodnej. Przez kilka lat był równocześnie kierownikiem biblioteki Instytutu. W 1982 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych za nagrodzoną przez ministra pracę pt. „Hydrauliczna metoda prognozy zalądowania zbiorników retencyjnych rumowiskiem wleczonym”. W 1992 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego, w 1997 został mianowany profesorem PK, a w r. 2006 uzyskał tytuł profesora nauk technicznych. W działalności naukowej koncentrował się na zagadnieniach transportu rumowiska w rzekach i zbiornikach, oraz na problemach zabudowy rzek i potoków górskich. Efektem jego pracy były 4 monografie oraz 62 artykuły naukowe publikowane w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych oraz konferencyjnych. Za prace naukowe był kilkakrotnie nagrodzony przez Rektora PK. Był członkiem Association of Hydrological Sciences, Komisji Budownictwa PAN, Komisji Infrastruktury Technicznej Wsi – PAN i Komisji Gospodarki Wodnej PAN. Oprócz pracy naukowej brał udział w wielu projektach naukowo-badawczych, z których większość została wdrożona. Wyróżnienie w konkursie na najlepszą budowę roku 2003 otrzymała inwestycja, której był głównym projektantem. Był rzeczoznawcą NOT w zakresie budownictwa wodnego. Działalność naukową w całym 40-letnim okresie pracy zawodowej wiązał z procesem dydaktycznym. Wychował wiele pokoleń inżynierów budownictwa wodnego, był lubianym i cenionym przez młodzież. Był promotorem ponad 100 inżynierskich i magisterskich prac dyplomowych oraz 4 doktorskich. Dużym uznaniem i popularnością, zarówno wśród studentów jak i hydrotechników, cieszy się podręcznik akademicki „Podstawy projektowania zabudowy potoków górskich”, który doczekał się V wydania. Od 1974 r. był członkiem Rady Wydziału, początkowo jako przedstawiciel młodszych pracowników nauki, a w latach 1993-1999 był prodziekanem Wydziału. W latach 1988-1990 i 2003-2007 kierował Zakładem Budownictwa Wodnego, a od 2008 do 2009 pełnił funkcję Dyrektora Instytutu. Był kierownikiem Ośrodka Dydaktycznego w Pszczynie i kierownikiem Studium Doktoranckiego Wydziału. Brał udział w licznych komisjach Senackich, kierował Uczelnianą Komisją Wyborczą. Był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wychowanków PK. Za swą działalność został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Honorową PK, Medalem 40-lecia oraz Złotą i Srebrną Odznaką NOT, Nagrodą Ministra III stopnia i wielokrotnie nagrodami JM Rektora. Od studiów działał w AZS i w Polskim Związku Piłki Siatkowej. Był otwartym na ludzi, dobrym i szlachetnym człowiekiem, cieszył się zaufaniem i chętnie służył pomocą współpracownikom, z wieloma się przyjaźnił. |
