 | Służył jako ochotnik w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli, z której wkrótce zbiegł. W czasie wojny ukończył Liceum Wodno-Melioracyjne w Krakowie. Pracował na budowie zapory w Rożnowie, odwodnień Kostrza i Tyńca, w Krakowskim Zarządzie Dróg Wodnych i przy budowie elektrowni wodnej w Olczy w Zakopanem. W 1945 r. brał udział odbudowie krakowskiego węzła kolejowego, a następnie w pracował w PIHiM w Krakowie. W 1951 r. ukończył studia na Wydziałach Politechnicznych AGH jako mgr inż. budownictwa wodnego. Od początku studiów pracował jako młodszy asystent, a po studiach jako asystent w Katedrze Budownictwa Wodnego I prof. W. Roniewicza. W 1952 była to już Katedra Regulacji Rzek i Budowy Kanałów, gdzie kolejno był adiunktem, wykładowcą i st. wykładowcą. Od r. 1970 zatrudniony IIW, a następnie w IIiGW. Od 1974 r. był kierownikiem Studium Podyplomowego. Uważany za jednego z najlepszych wykładowców o dużej erudycji i umiejętności jasnego i interesującego przedstawiania omawianych zagadnień. Zajmował się aparaturą – kierował budową laboratorium Katedry, pracował w Wydziałowym Zespole Roboczym ds. rozwoju Wydziału, w Komisji Rektorskiej i Senackiej ds. Aparatury, był rzecznikiem WISiW ds. aparatury. W Instytucie Kierował Zespołem Dydaktyczno-naukowym Regulacji Cieków i Śródlądowych Dróg Wodnych. Wykonał też wiele opracowań dla przemysłu. Działał w ZNP jako przewodniczący Rady Oddziałowej na Wydziale i delegat ZNP w Radzie Wydziału. W 1956 r. udekorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi. Dr hab. inż. Janina Koniar-Schaefer była jego żoną. |