 | Urodził się w Krakowie, w czasie wojny był aktywnym członkiem krakowskiego oddziału AK „Żelbet”. W 1943 r. został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym Oranienburg-Sachsenchausen. Wyzwolony przez Amerykanów w trakcie ewakuacji obozu, dostał się do szpitala jako ofiara eksperymentów medycznych. Już w lipcu 1945 r. powrócił do kraju, zdał jako ekstern maturę i rozpoczął studia na Politechnice Krakowskiej. Ukończył je w 1951 r. jako mgr inż. budownictwa wodnego. Już w czasie studiów pracował jako projektant w Biurze Projektów Przemysłu Naftowego i równocześnie w Zespole Elektrowni Wodnych Rożnów-Czchów, gdzie kierował służbą hydrotechniczną. Przeniesiony do Przedsiębiorstwa Geologiczno-Inżynierskiego Energetyki w Krakowie został generalnym projektantem budowy zapór i pracował tam oraz w Przedsiębiorstwie Hydrogeologicznym we Wrocławiu do r. 1961. Od 1954 r. związał się z Politechniką Krakowską jako nauczyciel akademicki. W 1964 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych, w r. 1971 został mianowany docentem etatowym. Posiadał uprawnienia hydrogeologiczne. Jego wykłady dotyczyły głównie budowli piętrzących i elektrowni wodnych, ale również osadników przemysłowych. Wypromował około setki inżynierów na studiach dziennych i zaocznych, a także 4 doktorów. Zorganizował Punkt Konsultacyjny PK w Nowym Targu. Przez 33 lata nieprzerwanej pracy na PK pełnił m.in. funkcje: prodziekana ds. nauczania i wychowania Wydziału Inżynierii sanitarnej i Wodnej, z-cy dyrektora ds. dydaktyki Instytutu Inżynierii i Gospodarki Wodnej, kierownika Zakładu Budownictwa Wodnego Instytutu Inżynierii i Gospodarki Wodnej. Był członkiem wielu komisji rektorskich. Prowadził setki badań z dziedziny inżynierii wodnej, hydroenergetyki, hydrogeologii, hydrologii i gospodarki wodnej, oraz geologii inżynierskiej. Brał udział w licznych komisjach przeglądu stanu technicznego zapór, wykonał wiele ekspertyz, m.in. w sprawie katastrof budowli wodnych, projektów i nadzorów wykonawczych. Jest autorem podręcznika Zapory z materiałów miejscowych, skryptów akademickich Zapory ziemne i Osadniki przemysłowe, oraz około 40 publikacji z zakresu budownictwa hydrotechnicznego. Wykonywał fachowe tłumaczenia z języka niemieckiego. Był członkiem wielu towarzystw naukowych, krajowych i zagranicznych, w tym m.in. Międzynarodowego Komitetu Wysokich Zapór i Komisji Gospodarki Wodnej przy Oddziale Krakowskim PAN. W 1963 został członkiem polsko-niemiecko-czechosłowackiej Komisji Budowy Zagłębia Węgla Brunatnego Bełchatów. Aktywnie działał jako społeczny inspektor pracy w ZNP PK, był członkiem Komisji Rewizyjnej ZBOWiD, a także sekretarzem koła Polskiego Związku Filatelistów. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Zwycięstwa i Wolności oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i samorządowymi. |