 | Urodzony w Tyszkowicach w pow. Horodeńskim na Ukrainie. W roku 1917 ukończył Szkołę Oficerską, po wojnie, w 1927 r., uzyskał dyplom inżyniera hydrotechnika na Politechnice Lwowskiej. Następnie przez wiele lat był referentem studiów i projektów wodnych Urzędu Wojewódzkiego we Lwowie. Od 1939 r. kierował Biurem Hydrologicznym, a od 1945 r. Oddziałem PIHM w Krakowie. Od 1950 r. związany z Politechniką Krakowską, gdzie wykładał hydrologię i gospodarkę wodną. Doktorat uzyskał w r. 1952, stanowisko docenta objął w 1954, a nominację na profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1961 r. Od 1956 r. do 1964 r. był kierownikiem Katedry Budownictwa Zapór i Siłowni Wodnych, a w latach 1958–1963 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Budownictwa Wodnego. Był wybitnym hydrologiem, twórcą genetycznej metody obliczeń hydrogeologicznych, specjalistą w zakresie gospodarki wodnej. Organizator i pierwszy kierownik Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego, kierował pierwszymi badaniami zasobów wodnych w południowej Polsce, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Geofizycznego. Autor 20 opublikowanych prac oraz wielu prac naukowo-badawczych, projektów i ekspertyz. Uczestniczył m.in. w pracach trzech Komisji PAN oraz Rady Naukowej Instytutu Budownictwa w Gdańsku. Do ostatnich chwil życia współpracował z gronem swoich licznych wychowanków. Za swą działalność był wielokrotnie nagradzany, m. in. odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi. |