Prof. dr inż. Włodzimierz Roniewicz


Włodzimierz RoniewiczStudiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Wiedeńskiej. Brał udział w I wojnie światowej – od r. 1915 służył w armii austriackiej, w 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej. Po uwolnieniu z niewoli służył w armii polskiej (1918-1920). Od 1918 r. kontynuował studia na Politechnice Lwowskiej, które ukończył w 1921 r.
Pracę rozpoczął w 1921 r. w Katedrze Budownictwa Wodnego Politechniki Lwowskiej jako asystent, a następnie starszy asystent, W 1933 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych i pracował na stanowiskach adiunkta, potem docenta i zastępcy profesora. Od 1937 (po śmierci profesora Łopuszańskiego) był kierownikiem Katedry. W r. 1940 uzyskał stopień profesora.
Po zakończeniu II wojny światowej brał aktywny udział w organizacji Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie. W roku 1945 był dziekanem Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej. Od r. 1946 pełnił funkcję prodziekana, a od 1947 dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Akademii Górniczej. W latach 1952-1953 był prorektorem ds. Wydziałów Architektury, Inżynierii i Komunikacji, zaś od r. 1953 do 1956 pełnił funkcję prorektora ds. nauki. Od roku 1945 kierownik Katedry Budownictwa Wodnego I, a w latach 1953-1956 Katedry Regulacji Rzeki Budowy Kanałów Politechniki Krakowskiej.
Jego dorobek to bardzo liczne prace zawodowo-inżynierskie i projekty obiektów budownictwa wodnego. Zaprojektował i  zrealizował wiele urządzeń melioracyjnych oraz obiektów piętrzących wodę. Autor licznych publikacji naukowych i skryptów, m.in. w 1948 r. skryptu „Hydraulika”. Znaczną część życia poświęcił wzorowo prowadzonej pracy dydaktycznej, organizacyjnej i społecznej. Cieszył się dużym szacunkiem młodzieży i współpracowników.
W latach 1926-1928 był redaktorem Czasopisma Technicznego, organu Towarzystwa Politechnicznego i Ministerstwa Robót Publicznych we Lwowie.
Członek Polskiego Towarzystwa Geofizycznego. Był laureatem Złotego Krzyża Zasługi z 1937 i 1948 roku, Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1952), w r. 1955 odznaczony „Medalem 10-lecia Polski Ludowej”. Otrzymał też wiele innych odznaczeń, nagród i wyróżnień wielu instytucji, także Politechniki Śląskiej.
opracował: K. W. Książyński

 

 

Dopasuj wyświetlanie