Dr inż. Krzysztof Heinrich


Krzysztof HeinrichUrodził się w Krakowie, w latach 1970-1978 działał w harcerstwie, a w roku 1975 zdobył VI miejsce na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Chemicznej. W 1980 r. ukończył studia na Wydziale Inżynierii Sanitarnej jako inżynier budownictwa wodnego. Za pracę dyplomową na temat urządzeń przelewowo-upustowych uzyskał wyróżnienie, nagrodę Roniewicza i nagrodę II stopnia Konkursu Młodych Mistrzów Techniki SZSP. W r. 1984 wziął ślub z Mariolą Szperką, późniejszą radcą prawnym na PK.
Po dyplomie zatrudniony w Zakładzie Budownictwa Wodnego Instytutu Inżynierii i Gospodarki Wodnej PK początkowo jako pracownik techniczny. Jeszcze jako stażysta przygotował stanowisko badawcze do prowadzenia, we współpracy z Wydziałem Chemicznym, prób nad możliwością zastosowania polipropylenu na elementy szczelne zapór ziemnych. Wynikiem tych badań było współautorstwo patentu na zastosowanie nowych uszczelniających dylatacji eksploatowanych budowli wodnych. Od r. 1981 na stanowisku hydrotechnika, od 1982 asystenta naukowo-badawczego, od 1985 specjalisty i od 1986 starszego asystenta naukowo-badawczego. W 1995 r. obronił u prof. E. Nachlik pracę doktorską pt. „Hydraulika przelewu wieżowego połączonego ze spustem dennym”. Po doktoracie został zatrudniony na stanowisku adiunkta naukowo-dydaktycznego. W 1997 r. otrzymał mieszkanie przy ul. Bobrzeckiej. Po wykryciu u niego ciężkiej choroby uzyskał w 2004 r. roczny urlop dla poratowania zdrowia.
Opracował kilkanaście publikacji na temat hydrodynamiki urządzeń przelewowo-upustowych budowli wodnych i prowadzonej na nich gospodarki wodnej. Brał udział w prowadzonych w Zakładzie pracach badawczych, w budowie stanowisk badawczo-dydaktycznych urządzeń zrzutowych i badaniach na nich. Stworzył koncepcję systemów zagospodarowania hydrotechnicznego zlewni górskich, był też autorem systemu informacyjnego dot. zabudowy hydrotechnicznej zlewni górskich. Choroba i przedwczesna śmierć przerwała jego dobrze zapowiadającą się karierę naukową.
Zdyscyplinowany, o dużej inteligencji i inicjatywie, znał kilka języków obcych. Serdeczny i uczynny w kontaktach z kolegami. Był zapalonym turystą górskim. Jako przewodnik PTTK pracował w BORT i przez wiele lat w studenckim ruchu turystycznym – był członkiem krakowskiego Studenckiego Koła Przewodników Górskich, odznaczony Srebrną Honorową Odznaką PTTK.
opracował: K. W. Książyński

 

 

Dopasuj wyświetlanie