 | Urodzony w Bednarowie k/Kałuszy (Ukraina). Studia wyższe ukończył na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej w 1904 r. W latach 1903–1905 pracował w Katedrze Budownictwa Wodnego Politechniki Lwowskiej. W r. 1904 studiował na Politechnice w Charlottenburgu k/Berlina, latach 1906-1907 był stypendystą ministerstwa w Stanach Zjednoczonych w Columbia University (NY). Pracował przy budowie kolei podziemnej w Brooklynie oraz przy budowie wodociągu nowojorskiego. Po powrocie do kraju studiował geologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1913 kierował budową wodociągu miejskiego i kanalizacji miasta Przemyśla. Od 1919 r. był naczelnikiem Wydziału Hydrogeologicznego w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie. W 1909 r. uzyskał doktorat, a w 1925 habilitację na Politechnice Lwowskiej, po habilitacji wykładał hydrologię, a w 1937 r. objął Katedrę Budownictwa Wodnego. Nominację na profesora zwyczajnego otrzymał w r. 1947. W latach 1945-1951 był kierownikiem Katedry Budownictwa Wodnego II na Wydziałach Politechnicznych Akademii Górniczej. Na Politechnice kierował w latach 1953-1956 Katedrą Budowy Zapór i Siłowni Wodnych. W dorobku naukowym profesora znajduje się ponad siedemdziesiąt publikacji oraz liczne ważne projekty hydrotechniczne, m.in. projekt zaopatrzenia w wodę Zagłębia Śląsko-Dąbrowskiego, kanalizacji miasta Warszawy oraz zaopatrzenia w wodę Łodzi. Opracował również zagadnienia geologiczne związane z budową zbiorników w Porąbce, Rożnowie, Czchowie, Kozłowej Górze i in. Był cenionym pedagogiem i wybitnym pracownikiem naukowym, a wielu jego wychowanków zostało profesorami (Z. Kajetanowicz, Z. Mikucki, A. Wieczysty). Był autorem siedemdziesięciu pięciu wartościowych krajowych i zagranicznych publikacji naukowych. Jego prace z zakresu hydrogeologii i kanalizacji zajmują trwałą pozycję w polskiej nauce i technice. Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Towarzystwa Naukowego we Lwowie od 1925 r., Towarzystwa Geofizyków Warszawie od 1929 r., Towarzystwa Geologicznego, Polskiego Towarzystwa Politechnicznego. Od r. 1929 członek Komisji Fizjograficznej PAU w Krakowie, w r. 1932 zostaje powołany do Akademii Nauk Technicznych. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1937), brązowy i srebrnym medalem za długoletnią służbę (1938). W r. 1951 otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia. |